Sa Mga Kabataang Pilipino

Jose Rizal

Itaas ang inyong 
Malinis na noo,
Sa araw na ito,
Kabataang pilipino!
Igilas mo na rin ang kumikinang mong
Mayamang sanghaya,
Magandang pag-asa ng Bayan kong Mutya!

Makapangyarihang wani'y lumilipad,
At binibigyan ka ng muning mataas,
na maitutudla ng ganap na lakas,
Mabilis sa hangin, sa kanyang paglipad,
Malinis na diwa, sa likmuang hangad.

Ikaw ay bumaba
Na taglay ang ilaw
Ng sining at agham
Sa paglalabanan,
Bunying Kabataan,
At iyong kalagin ang gapos mong iyang
Tanikalang bakal na kinatalian
Ng matulain mong waning kinagisnan.

Tingnan mo't sa danay
Na lubhang mainit na pinamahayan
Ng mga anino ng kakastilaan
Ay isang marilag na putong ang alay
Ng kamay ng awa't may dunong na taglay,
Sa iyo sumilang
Sa lupaing ito ng kasilanganan.

Ikaw na lagi nang pataas ang lipad,
Sa pakpak ng iyong mayamang pangarap,
Na iyong makita sa Olimpong ulap
Ang lalong matamis
Na mga tulaing pinakananais,
Na higit ang sarap
Kaysa "ambrosia" at "nectar" na wagas
Ng mga bulaklak.

Ikaw na may tinig
na buhat sa langit,
kaagaw sa tamis
Ng kay Filomelang malinis na himig
Sa gabing tahimik
Ay pinaparam mo ang sa taong sakit,
Ikaw, na ang batong sukdulan ng tigas
Sa lakas ng iyong diwa'y naggagawad 
Ng buhay at gilas,
At ang alaalang malinis at wagas
Ng waning makislap
Ay nabibigyan ng kamay mong masikap
Ng buhay na walang masasabing wakas.

At ikaw, na siyang
Sa may iba't ibang
Balani ni Febong kay Apeles mahal,
Gayundin sa lambong ng katalagahan,
Na siyang sa guhit ng pinsel mong tanga'y
Nakapaglilipat sa kayong alinman;

Hayo na't tumakbo!  Sapagka't ang banal
Na ningas ng wani'y nais maputungan
Kayong naglalamay,
At maipamansag ng tambuling tangan,
Saanman humanggan,
Ang ngalan ng tao, sa di matulusang
Lawak ng palibot na nakasasaklaw.

Malwalhating araw,
Ito, Pilipinas, sa lupang tuntungan!
Ang Lumikha'y dapat na pasalamatan
Dahilan sa kanyang nasang mapagmahal,
Na ikaw'y pahatdan
Ng aliw at madlang mga kabutihan.